O hobitach | переклад на галицку
8 Apr 2017 08:22 pm![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
borys_javirВи замислювали сє, яков б могла бути рідна (галицка) мова, якби... якби, наприклад, на початку 13 століття Галичину не завоювала Руська держава Романовичів? До вашої уваги - галицка латинка, експериментально покладена на західнословянску основу. Себто, збережено ті риси, єкі були у старі мові від Лаби до Збруча, від Чехії до Галичини.
Звуково-буквова довідка:
Ô – «і» всередині слова, варіятивне ві (перехід о-і) на початку слова
I, Y – и, читаються однаково во всіх позиціях
´ - позначає довготу голосної
Ł – ў
U, V - огублюються в слабких позиціях (міжголосних чи міжприголосних)
Ú - виразне «у» з малопомітною протетичною «в»
KT - хт
L - нейтральне, а не тверде. L + приголосна = ль
Наголос слабкий, а не силовий, завжди на перший склад
O hobitach
Hobiti jsú nepomítný, ale starobulý nárôd, raníš čiselníjší níž dnes; lubjú mir a spokôj a dobre zoranú zemi: jejich úlubeným místom pro žitě buvalo selo s dobrými hospodarěmi. Nikdy nerozumíli pristroji skladníjší níž kováčské míchy, vodný mlýn či tkacký stanok, a nelubili je, choč umíli so znárěděm sě povoditi. I za starých časôv buvali jak pravidlo sě bojali „Velkých ludý“, jak nám ríkajú, a dnes sě nám nedajú na oči a těžko sě dajú najti. Dobre slyšú a majú bystrý zôr, a tož majú schylnôst k tlustnutí a nespíšú zbytečno (дарма), jsú však jurkí a kmítliví. Ôd počátku umíjú rychlo a ticho utíkti, když kolo bude nejaký velký človík, ktoróho nechčú pôtkati; a toto umíní rozvinuli do té míry, že človíkovi sě to móže zdati čarodíjné. Ale hobiti napravdu nikdy žádné čarodíjstvo nestudovali a jejich nepolapitelnôst (лапати – ловити, неможливість їх злапати) vyplývá tylko z jejich ôdbôrné zdatnosti, ktorú kvóli hobitské dídičnosti (дідицтво - спадковість), praktici a dóvírné blizkosti so zemjou nemožú vítší (більші) a nemotorníjší plemena napodobiti.
Jsú to malí človíčci, drôbníjší než trpaslici (ґноми): ménš korínástí a hranatí, i když napravdu nejsú tak menší. Jsú oni po-rôznomu vysokí, ôd dvóch do čtyróch stop našé míry. Nyní zrídka dorostajú tróch stop, ale ríjakú, že se zmenšili a že za starších dob buvali vítší. Dle (згідно) Červené knihy Bandobras (Bučivôj) Brał, syn Hromželíza II, mał čtyri stopy pět palcôv a môhł jízditi na koni. V cílých hobitských lítopisach buł prekonán (перевершений) tylko dvoma slavnými postavami (героями) dávnovíku, ale o té podivuhodné (вартій подиву) reči i bude naša kniha.
Переклад: Юрій ПОВАЛА.
Правки: Борис ЯВІР ІСКРА.
Звуково-буквова довідка:
Ô – «і» всередині слова, варіятивне ві (перехід о-і) на початку слова
I, Y – и, читаються однаково во всіх позиціях
´ - позначає довготу голосної
Ł – ў
U, V - огублюються в слабких позиціях (міжголосних чи міжприголосних)
Ú - виразне «у» з малопомітною протетичною «в»
KT - хт
L - нейтральне, а не тверде. L + приголосна = ль
Наголос слабкий, а не силовий, завжди на перший склад
O hobitach
Hobiti jsú nepomítný, ale starobulý nárôd, raníš čiselníjší níž dnes; lubjú mir a spokôj a dobre zoranú zemi: jejich úlubeným místom pro žitě buvalo selo s dobrými hospodarěmi. Nikdy nerozumíli pristroji skladníjší níž kováčské míchy, vodný mlýn či tkacký stanok, a nelubili je, choč umíli so znárěděm sě povoditi. I za starých časôv buvali jak pravidlo sě bojali „Velkých ludý“, jak nám ríkajú, a dnes sě nám nedajú na oči a těžko sě dajú najti. Dobre slyšú a majú bystrý zôr, a tož majú schylnôst k tlustnutí a nespíšú zbytečno (дарма), jsú však jurkí a kmítliví. Ôd počátku umíjú rychlo a ticho utíkti, když kolo bude nejaký velký človík, ktoróho nechčú pôtkati; a toto umíní rozvinuli do té míry, že človíkovi sě to móže zdati čarodíjné. Ale hobiti napravdu nikdy žádné čarodíjstvo nestudovali a jejich nepolapitelnôst (лапати – ловити, неможливість їх злапати) vyplývá tylko z jejich ôdbôrné zdatnosti, ktorú kvóli hobitské dídičnosti (дідицтво - спадковість), praktici a dóvírné blizkosti so zemjou nemožú vítší (більші) a nemotorníjší plemena napodobiti.
Jsú to malí človíčci, drôbníjší než trpaslici (ґноми): ménš korínástí a hranatí, i když napravdu nejsú tak menší. Jsú oni po-rôznomu vysokí, ôd dvóch do čtyróch stop našé míry. Nyní zrídka dorostajú tróch stop, ale ríjakú, že se zmenšili a že za starších dob buvali vítší. Dle (згідно) Červené knihy Bandobras (Bučivôj) Brał, syn Hromželíza II, mał čtyri stopy pět palcôv a môhł jízditi na koni. V cílých hobitských lítopisach buł prekonán (перевершений) tylko dvoma slavnými postavami (героями) dávnovíku, ale o té podivuhodné (вартій подиву) reči i bude naša kniha.
Переклад: Юрій ПОВАЛА.
Правки: Борис ЯВІР ІСКРА.
